Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

O χρόνος ο αληθινός σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος...


Πόσες φορές δεν έχουμε συναντήσει όλοι μας παιδιά στα φανάρια που πουλάνε χαρτομάντηλα? Πόσες φορές κάποιο αδύνατο, κουρασμένο παιδάκι σας ζήτησε χρήματα στο δρόμο? Πάμπολλες. Συμβαίνει παντού γύρω μας κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Τώρα που γράφω αυτό το κείμενο, κάποιο παιδί είναι εκεί έξω στο κρύο, πεινασμένο, ζητιανέυοντας χρήματα που δεν θα πάρει ποτε το ίδιο.
Είναι ανησυχήτικα μεγάλος ο αριθμός των παιδιών που χρησιμοποιούνται ως πηγή εσόδων για διάφορους επιτήδιους ( ο πιο επειηκής χαρακτηρισμός) καθημερινά. Κάθε φορά που πάω για καφέ όλο και κάποιο παιδί θα έρθει στο τραπέζι παρακαλώντας για χρήματα. Κι όχι μόνο τότε. Συμβαίνει τόσο συχνά πλέον που είναι τρομακτικό!
Ποια είναι όμως η λύση? Το να δώσεις χρήματα βοηθάει? Όχι! Όχι και πάλι όχι. Είναι η καταδίκη αυτών των παιδιών. Τους βάζει ακόμη πιο βαθια στο ειδεχθές αυτό κύκλωμα. Το ελληνικό φιλότιμο όμως είναι δυνατό. Πάντα υπάρχει κάποιος που θα δώσει χρήματα, έστω κι από το υστέρημά του. Η "επιχείρηση" αυτή είναι εξαιρετικά κερδοφόρα για αδίστακτους που την ελέγχουν. Και τα κέρδη αυξάνονται δραματικά την περιόδο των εορτών. Ένα παιδί σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία "κερδίζει" γύρω στα 60 - 70 ευρώ  τη μέρα. Στις γιορτές τα κέρδη μπορεί να φτάσουν και τα 100 ευρώ! Επί όλα τα παιδιά που μπορεί να ωθεί στην επετεία κάποιος. Φαντάζεται κάποιος το μέγεθος του ποσού? Είναι φυσικά πολύ μεγάλο.
Και πού καταλήγουν αυτά τα αβοήθητα παιδιά? Σε ένα άλλο κύκλωμα συνήθως, πολύ χειρότερο και ακόμα πιο απαίσιο, αυτό της πορνείας.
Μπορούμε να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά, όσο μας το επιτρέπουν οι δυνατότητες μας, απλά καλώντας στο 100 η στη εθνική γραμμη SOS για τα παιδιά 1056 και δηλώνοντας είτε ανώνυμα είτε όχι τα διάφορα περιστατικά.
Ναι, είναι γεγονός οτι το κύκλωμα λειτουργεί απίστευτα καλά, σαν ρολόι, και μπορεί την επόμενη μέρα το παιδί για το οποίο θα κάνουμε την καταγγελία να είναι και πάλι στο δρόμο. Ακόμα κι έτσι όμως, ακόμα και το ένα παιδί που θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε αξίζει τον κόπο!
Και όχι δεν παριστάνω τη Μητέρα Τερέζα. Μόνο σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας αν όλοι είχαμε ευαισθητοποιηθεί. Πόσο άσχημα μπορεί να φαίνονται όλα αυτά μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού? Και τι εξήγηση να του δώσεις σε όλα αυτά τα γιατί που το βασανίζουν?


Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά;

Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.

Και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά

όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα...






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου