Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Who the hell is Ben-Ten?!


Και αφού μου πετάει το γάντι ο φίλτατος συν-συντάκτης (!) , τι άλλη επιλογή έχω παρά να το σηκώσω?
Σπάω λοιπόν το κεφάλι μου, να βρω το θέμα του πρώτου "άρθρου" αλλά τίποτα δεν έρχεται... Να΄ναι η περασμένη ώρα, η βαρεμάρα, η κούραση? Δεν ξέρω. Παίρνω λοιπόν αφορμή από την ανοιχτή μου τηλεόραση (που πάντα παίζει στο Nickelodeon) και ξεκινάω με τα πολυαγαπημένα μας... καρτούν!
Αλήθεια ποιος δεν λατρέυει τα καρτούν? Κι αν όχι τώρα που μεγάλωσατε, όταν ήσασταν μικροί? Μιλώντας προφανώς για τον εαυτό μου, λέω με περηφάνεια πως λατρέυω τα καρτούν! Όχι όμως αυτά τα ασχημα παραμορφωμένα τερατάκια που αναγκάζονται τα σημερινά παιδια να βλέπουν κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Star. So... who the hell is Ben-Ten?
Τα καρτούν των δικών μας παιδικών χρόνων είχαν ποιότητα και όμορφες εικόνες! Scooby-Doo, Mickey Mouse, Donald Duck, Bugs Bunny και Taz είναι λίγα από τα ονόματα των κλασσικών κινουμένων σχεδίων που μας συντρόφευσαν στα παιδικά σαββατοκύριακά μας. Τι ωραίες αναμνήσεις! Όλα ήταν τόσο απλά και όμορφα τότε.
"Που ειναι τα χρόνια, ωραία χρόνια, που είχες λουλούδια μες σρτην καρδιά?"  λένε οι στίχοι του Δασκαλόπουλου. Πού να 'ναι άραγε? Στις μέρες μας τα παιδιά μεγαλώνουν με τη βία και την καταστροφή σαν πρώτη και κύρια εικόνα τους. Ο κακός χαμός!
 Επιστρέφοντας στο πατρικό μου για διακοπές, θέλησα να περάσω χρόνο με τον δεκάχρονο αδερφό μου. Κάθισα λοιπόν να δω μαζί του κινούμενα σχέδια. Πραγματικά, έχετε αναρωτηθεί ποτέ, τι βλέπουν τα παιδιά μας? Το 90% των παιδικών τηλεοπτικών προγραμμάτων, είναι για τα σκουπίδια. Και δεν υπερβάλλω.
Βία, βία, βία και άλλη βία! Αλλά και βλακεία. Προσφέρουν μασημένη τροφή σε παιδιά! Παιδιά που ακόμα δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως τον κόσμο γύρω τους. Υποθέτω οτι οι γονείς θα πρέπει να έχουν έλεγχο πάνω στο τι παρακολουθούν τα καμάρια τους, αλλά αυτο παραπάει! Βομβαρδίζονται από παντού με άσχημα για την αθωότητα τους μηνύματα, ακόμα και στα αθώα και διασκεδαστικά (υποτίθεται) καρτούν!
Ποια είναι η λύση? Ας επιλέγουμε με προσοχή τα προγράμματα που παρακολουθούν τα παιδιά μας κι ας τα αφήσουμε ελέυθερα να βγουν να παίξουν (όταν και όπου αυτό είναι δυνατόν). Τα παιδιά αυτά είναι το μέλλον! Ας τους επιτρέψουμε να έχουν καθαρό μυαλό και άποψη!


Ναι λοιπόν! Θέλουμε αυτόν...



και όχι αυτόν!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου